تأثیر سرمایه‌گذاری بر رشد اقتصادی بخش حمل‌ونقل جاده‌ای ایران با استفاده از مدل رشد نئوکلاسیک

حمل­ونقل جاده­ای به عنوان یکی از عوامل تأثیرگذار بر رونق اقتصادی، از طریق جابجایی بار و مسافر، زمینه­های امکان دسترسی به رفاه و تسهیلات ملی را افزایش می­دهد و سرمایه­گذاری در این بخش به عنوان یک عامل مهم، نقش اساسی و تعیین کننده­ای در رشد بخش حمل­ونقل جاده­ای دارد. بنابراین، توجه به سرمایه­گذاری در بخش حمل­ونقل جاده­ای کشور و روند تغییرات آن در این بخش از اهمیت زیادی برخوردار می­باشد و شناخت وضعیت آن به لحاظ کمی و کیفی، در تصمیم­گیریها و برنامه­ریزیها در بخش حمل­ونقل جاده­ای در سطوح مختلف کلان و خرد، اهمیت به سزایی دارد. هدف از این مقاله تأثیر سرمایه­گذاری بر رشد اقتصادی بخش حمل­ونقل جاده­ای ایران می­باشد که برای همین منظور ابتدا از معیار نسبت نهایی سرمایه به تولید استفاده شده و با تشریح آن، برای بخش حمل­ونقل جاده­ای در دوره 1389-1353، نسبت نهایی سرمایه به تولید محاسبه شده است. در ادامه با استفاده از مدل رشد نئوکلاسیک، تأثیر سرمایه­گذاری بر رشد اقتصادی بخش حمل­ونقل جاده­ای کشور طی دوره مذکور بررسی شده است. با توجه به یافته­های تحقیق یک درصد افزایش در نسبت سرمایه­گذاریهای انجام­شده در بخش حمل­ونقل جاده­ای بر تولید ناخالص داخلی آن بخش موجب بالارفتن نرخ رشد ارزش افزوده این بخش به میزان 213/0درصد خواهد شد و افزایش یک درصد نرخ رشد نیروی کار شاغل در بخش حمل­ونقل جاده­ای موجب بالارفتن رشد ارزش افزوده این بخش به میزان 389/0درصد خواهد شد. همچنین یک درصد افزایش مصرف انرژی در بخش حمل­ونقل جاده­ای و صادرات نفت خام نیز موجب افزایش نرخ رشد ارزش افزوده بخش حمل­ونقل جاده­ای کشور به ترتیب به میزان 157/0 و 383/0 درصد خواهد شد و متغیرمجازی برای دوره جنگ و زمان انقلاب نیز اثر منفی دارد.